Sport kao društveni fenomen čija je glavna karakteristika takmičenje, a prate ga brojni aspekti poput političkih, ekonomskih ili socijalnih ujedno je i društvena potreba. Kako je sport zavisan od društva, a društvo od sporta onda je potpuno jasno da se uzajamnost ogleda i u broju gledalaca na sportskim događajima.
Nažalost, svedoci smo drastičnog pada interesovanja kad je reč o prisustvu publike na utakmicama mladenovačkih klubova u svim kolektivnim sportovima. U prilog tome govori činjenica da je na osnovu izveštaja delegata sa pet fudbalskih utakmica koje su odigrane proteklog vikenda pod ingerencijom FSB na teritoriji opštine Mladenovac, mečeve pratilo svega 260 gledalaca.
Kad je reč o izveštaju delegata Vukmira Filipovića sa subotnje utakmice 22. kola Zonske lige Beograd između OFK Mladenovca i Lokomotive, može se uočiti da je susret na Seltersu pratilo 100 gledalaca. Zabrinjavajući su i podaci sa terena Prve beogradske lige grupa “C” u kojoj se takmiče i nekadašnja dva mladenovačka srpskoligaša odnosno učesnika šesnaestine finala najmasovnijeg fudbalskog takmičenja u Srbiji. Susret na “Jasiku” između Šumadije 1962 i Vinče pratilo je 30 gledalaca, u Kovačevcu duel istoimenog ligaša i Pudaraca 50, u Rabrovcu gde je domaći tim dočekao Vrčin u zapisniku je navedeno da se okupilo 30, koliko i u “Dolini šešira” gde je Velika Krsna ugostila parcanski VIS.
Kako su sociolozi sporta odavno napravili razliku između pojmova navijača i publike, onda se lako može zaključiti da su navijači nestali sa mladenovačkih fudbalski utakmica, a da je ostala malobrojna publika. Pre pojave rasprostranjenosti interneta navijači su svrstavani u tri grupe i to:
· Primarni navijač, koji se veoma intezivno interesuje za sport i posećuje priredbe;
· Sekundarni navijač, koji se uvek preko medija upoznaje sa takmičenjima a ponekad posećuju sportske priredbe;
· Tercijalni navijač, o sportskim takmičenjima najčešće se obaveštava putem štampe
Očigledno da su u Mladenovcu “zagospodarili” ovi treći koji se isključivo interesuju putem društvene mreže i ne posećuju sportske događaje.
Ako “zagrebemo” u fudbalsku prošlost, saznaćemo da je Opštinski fudbalski savez osnovan 1968. godine i da deluje u okviru Beogradske kuće fudbala, ali i to da je nekada imao osamnaest aktivnih fudbalskih klubova i za razliku od vremena u kojem živimo postojale su dve opštinske lige dok se u aktuelnoj takmiči devet ligaša sa seoskog područja.
Protekle godine mladenovačka opština izdvojila je za potrebe krovne sportske organizacije, Sportskog saveza Mladenovca blizu 37 milona dinara. Sredstva se raspodeljuju kako projektno za mladenovačke klubove tako i za manifestacije u okviru školskog sporta. Kad je reč o mladenovačkim fudbalskim klubovima iz opštinske lige , OFSM preuzeo je plaćanje sudija, registracija, članarina i lekarskih pregleda. Onima koji biju bitku za bodove u ligi FSB , OFSM plaća po dva najudaljenija prevoza.
Kako objasniti nezainteresovanost Mladenovčana za sportka dešavanja? Porazno je i da se na utakmicama odbojkaškog kluba u drugostepenom srpskom nadmetanju okupilo jedva pedesetak gledalaca iako su se našli na korak do najeminentnijeg nacionalnog takmičenja. Na rukometnim i košarkaškim mečevima je još manje publike, pa se nameće pitanje: A, šta li je sa rodbinom, članovima porodice ili drugarima mladih košarkaša, odnosno rukometaša? Da je svako od njih na utakmicu poveo po dva gledaoca slika sa utakmice koliko-toliko bila bi drugačija. Politilčari bi možda rekli kako mladenovačkim klubovima nedostaje ono što oni nazivaju sigurnim ili kapilarnim glasom.
Ako je za utehu mladenovačkih klubova situacija je zabrinjavajuća i širom Srbije. Ljubitelji košarke neprestano do nebeskih visina uzdižu da je Srbija zemlja košarke, a podaci govore nešto drugo. Susrete nedavno završenog nacionalnog šampionata pratilo je prosečno 340 gledalca. Najverniju publiku ima kraljevačka Sloga čije mečeve prati 1000 gledalaca, a najmanje Dinamik sa prosekom 80 gledalaca. Najveće posete sa blizu 2000 gledalaca zbeležene su na utakmicama u Subotici kad je Spartak ugostio Zlatibor i Metalac.
Činjenica je i da publika želi igrački kvalitet. Nije isto doći na Selters i ispratiti utakmicu Mladenovca sa kruševačkim Napretkom, niškim Radničkim, Metalcem iz Gornjeg Milanovca ili posmatrati fudbalske amatere iz Zuca, Boleča, Barajeva, Šušnjara… Ali i ta konstatacija donosi kontra-argumentaciju- Zašto onda lazarevaku Kolubaru, lučansku Mladost ili ponekad Surdulički Radnik u najelitnijem rangu gleda jedva stotinak gledalaca?
Ne ostaje ništa drugo nego da se nadamo boljem sutra po pitanju posećenosti na utakmicama mladenovačkih klubova.
